Gudbrand var brukar frå 1615 til 1654. Han var kyrkjeverge i Øye frå 1626 til 1628. I 1645 betalte han koppskatt for seg , kona, 1 son, 2 drengar og 2 jenter, ingen i Vang hadde so mange tjenarar som han då. Utover i 1650-1660 åra hadde garden som regel ein eller to drengar.

Gudbrand brukte uppigarden,Oppdal frå 1727-1755. Denne delen av Oppdal var underbruk under Skogstad på 1600 talet til 1723. Ved skifte etter Gudbrand Nilson Skogstad 28.10-1726 vart denne delen på 6 skinn, verdi 120 rdl gitt til 3 sonen, Gudbrand. Han fekk skjøyte av syskena 8.7-1727 for i alt 104 rdl. av deira partar. Broren Nils hadde då brukt denne delen ei stund, og gjorde i 1722 krav på fri utskriving, fordi han som brukar i Uvdal rekna seg som postbonde.

Gudbrand hadde Skogstad frå 1687 til 1726. Var kyrkjeverge for St. Tomaskyrkja , og tala på vegne av heile Øye sokn, då folket i Høre og Øye sokner hausten 1703 stemnde heile allmugen i hovedsokna fordi dei ikkje ville skyssa soknepresten til anneksa. 10.11.1686 stemnde Gudbrand, Johannes Kierstein for å ha tileigna seg åsetet til Skogstad, og la fram eit jorddele brev frå 1638 og makeskiftebrevet frå 1666, der Johannes sa ifrå seg retten til Skogstad. Saka vart utsatt og kom ikkje oppatt, så Johannes har vel ikkje ikkje hatt noko å leggja fram, anna enn eit makeskiftebrev frå 1597. Gudbrand eigde Skogstad-Øydgarden og 1 hud, 8 skinn i Skogstad. Med kona si vart han eigar av Tørpe. 25.6-1700 fekk han skjøyte på 10 skinn i Skogstad av Andris Harkjellson Sveji, som kona til Andris, Berit Nilsdtr Skogstad hadde arva, og 23.2-1706 fekk han skjøyte av Jul Olson Kvåle, Ola Olson Magistad, Kjersti Torsteinsdtr og Gullik Olson Stee på vegne av kona Barbro Torsteinsdtr, på 2 skinn i ei løeng under Skogstad, som Nils Grøv hadde pantsatt til dei for 18 rdl. som Gudbrand betalte.

Nils var brukar i frå 1655 til 1664. Buet etter Nils 27.3.1666 var verd netto 452 rdl. I tillegg var det for 25 rdl i kjøpegods i Nedre Hamre og odelsgods både i Skogstad og Søre Uvdal(Opdal). I buet var det 2 hestar, ein del andre husdyr, både slakta og selde !, 1 børse, 1 haglbørse, 1 pistol, 2 børsenavrar, 1 stålboge med vippe, 1 krumsabel og 1 kårde med geheng, og noko i reine pengar og tilgodehavande, b.l.a. i Lærdal

Ingebrikt fekk skjøyta på 20 mrk. smør etter foreldra og frå Hans Lillenskjold kjøpte han 1 laup.Ingebrikt var ein av dei mektigaste menn i bygdi når det gjaldt gods og eigendom. Me tek med eit slagsmål han var innblanda i. Det gjekk hardt for seg og motstandaren, Knut Eraker overlevde so vidt, med fleire knivstikk i seg. For dette fekk Ingebrikt denne domen :"for de to stikk i bryst og aksel-hvert 3x3 lod sølv, for de to andre i armen og haanleddet- for hvert 3x3 lodd sølv ialt 54 lodd sølv" dette er ca 27 rdl. Ei ku kosta på denne tida 3 rdl. so det vart ei dyr moro for Ingebrikt.

Ola kjøpte odelsgodset til syskini frå 1654 og utover. Ved skiftet etter fyrste kona i 1669 er dette oppgjeve som husdyr:1 hest, 2 kyr, 3 stutar, 1 kalv, 4 geiter og 4 sauer.Hesten var verdsatt til 3 rdl og kyrne til 2 rdl kvar. Av anna på skiftet tek me med: "ei seng med hovuddyne, eit åkle, ein skinnfeld, eit laken, ein kjel, eit par messingstakar, ein jarnstaur, ein skjering, ei jarnkasse, ein slipestein, ei gammal kiste, to smørøskjer, ei ny skinndyne, 3 1/2 tønne korn" Ellers kan me merkja oss at systeri fekk "brorlodd" dvs.at dei delte likt. Det vanlege var ellers at brorlodd var dobbel so mykje som systerlodd i dei dagar

Christopher fekk bygsel på Steig kring 1660 etter fyrst å ha budd på og rydda Fuglesteg, og vart buande her til han døydde. Han og Anna fekk 8 born i lag

I folketeljinga for 1801 er Sidsell oppført som 30 år gammal og budde med mora på Straumsnes.

Christopher kom til Søvde i 1605, og han hadde garden å leine til sonen Nils fekk ein del i 1619. Då Christopher døydde i 1622 fekk Nils resten og. Christopher og kona fekk to born

Johannes var opphaveleg frå Øyane. I ungdommen hadde Johannes i kortare periodar vore gardbrukar både på bjørk og i Øyane. Etter han gifte seh, dreiv han nokre år ein del av eit bruk på Hæri, og så pakta han noko av Lavoll til han 6.8.1720 fekk bygsel på denne delen av Søvde (Br.1). Her vart Johannes og Rannei buande levetida ut. Søvde var opphaveleg adelsgods så langt tilbake me kan følgja eigarforholdet. Elling Einarson til Hildegard i Bergen åtte soleis ein del av garden som dotteri Ingeborg fekk i medgifte då ho skulle gifta seg i 1380. Dessutan veit me at riksråden Hartvik Erikson Krummedike i siste halvdelen av 1400-talet var eigar av mesteparten av Nes i Luster og om lag lika mykje av "ein annan gard" i Luster. Luten hans i Nes gjekk sidan i arv til riddar og rikshovmeistar Eske Bille, og på 1600-talet hadde den danske adelsmannen Christopher Gjøe fått hand om luten. Nettopp Christopher åtte i 1647 heile 3 laupar smør og 3 hudar i Søvde, så truleg var dette "den andre garden" som Hartvik Krummedike eigde her på slutten av 1400-talet. Ein annan eigar her var Tøri Andfinsdtr Soop i Bergen, som eigde 1/2 laup smør og ei hud. Johannes og Rannei fekk 8 born i lag

På skiftet etter Marta i 1790 finn me fylgjande: Anna Chrestensdatter datter, Johanne Chrestensdatter 29 aar datter, Ole Andersen Tandle, Lyster gift med Anna, Johannes Chrestenson myndig søn.

                                                                                                            Boye Frederiksen frå Tetensbøll hette en av de mange holstenere som kom til Oslo sist på l500-tallet. Han førte i 1590-årene et fartøy på 15 lester i fart mellom Rostock og Oslo og tok i 1605 borgerskap som handelsmann i den vesle norske hovudstad. Her hadde han sikkert på førehånd frendar, som kunne bli nyttige, og nevnes temmeleg snart i forbindelse med kjøpmennene Diderik Wlsmar og Jon Busch, som begge var mecklenburgere og stod i livleg rapport med Haderslev og holstenske handelsmenn. I en prosess for Herredagen i 1613 opplyser at Boye hadde kjøpt arven etter Dideriks værfar Mads Jonsen i Stumpegarden i Oslo, og svært tyder på at Boye hadde hentet sin hustru nettopp i denne krets. 1 det følgjene ar- 1614, fikk Boye kgl. forleningsbrev på Kronens sagbruk på Foss ved Akerselva, men i 1615 blei dette igjen fratatt ham og gitt til borgarmeister Antonius Knutsen (Winckes) enke, Inger Mogensdatter (Gyldenaar), mot 1oo rdr. i årleg avgift. Imidlertid var bruket blitt så forfallent at Inger ikkje kunde klare konkurransen med de små skvettemøller rundt omkring i vassdraget, hvorfor Foss sag i 1617 gikk tilbake til Bove. og no varte det ikkje lenge for det blei orden i affærane.
                                                                                                            1 1620 fikk Boye kongebrev på hele garden Foss med til hørende kvernmøller og sagmølle for seg, hustru og sønns levetid, og for alt dette skulde han betale 1oo rdl. (omkr). 70000 kr. i dag. pengeverdi) i Årleg avgift, men fikk samtidig foreløpig skattefrihet. 1 full forståelse av at han var kommen til overordentlig verdifullt bruk med glimrande muligheter gikk Boye til store omkostninger for å få kverner og sag i full stand og grunnla dermed et av de betydeligste handelshus, som har hatt sete i Christiania og som helt til nåtiden bar vært knytt til hans etterslekt (Gruner).1 1621 fikk Boye sammen med holstenere Niels Toller og Marcus Schlingwater privilegium på å halde vinkjellar i Oslo, og i 1640 døde han i Christiania som en visstnok svært velståande mann. 1 Tetensboll ved Garding og i Vilstrup ved Haderslev i Holsten var der på Boye Frederiksens tid og tidlegare på l5oo tallet neppe noko alminnelege namn enn Boye. Det forekom i alle laug og stender.
                                                                                                            1 Tetensboll levde soleis en diakon ved sognekirken ved namn Frederik Boyesen i l530-40-arene, og i Vllstrup het alle sokneprestane i hele dette århundre og inn i 1600-tallet Boye eller Boyesen. Hvorvidt Boye Frederiksens har hatt sine forfedre innan geistligheten vil imidlertid neppe kunne bringast på det rene, da arkivene frå en savidt tidleg tid ikkje er rikhaldige, og navnets store og for Holsten typiske almindelighet ytterleg vil gjøre dette vanskelig.Boye Frederiksens hustru het Maren, og hun anføres med farsnavnet Lauritzdatter i N.Biogr.Leksikon. Hertil er det å sei at dette farsnavn ikkje er kildemessig bevist og forsåvidt ikkje kan betraktes som sikkert. Men frasett dette forhold og maskje også under forutsetning av at Boye har vert to ganger gift, ligger det nær a anta at deres son var den : 1.Lauritz Boyesen, som er stamfar for etterfølgjande slekt Riis. Denne mann var født omkring 1630 og kalles Lauritz Boyesen Tesseboll i en avskrift av senere forkomne slekteboksoptegnelser, som i sin tid er foretatt av Lauritz' sønnesønns dotterdotter, frøken Christine Marie Riis (fodt 1798). Den eneste lokalitet i Danmark med Holsten, som har namnet Tessebøll, er en liten landsby eller snarare en grend i Herfolge sogn under det gamle Kjøgegaard birk, sidan 1855 Vallo stift birk på Sjælland. Etter foretekne undersokelser kan namnet Boye imidlertid ikkje sees å forkomme her i det angjeldende tidsrom.
                                                                                                            Det er derfor sannsynleg at "Tessebøll" er en skrivefeil for Tetensboll, hvilket stemmer svært godt med at namnet Bove er av typisk holstenske opprinnelse og dertil på forhand hadde sin pioner i Christiania med Boye Frederiksen frå Tetensboll. Hertil kan også føres at Lauritz Boyesen førte en mot (heraldisk) høgre springende hjort i sitt seg1, et merke som i varianter ofte forekommer i holstenske borgerfamilier og som også Boye Frederiksen skal ha benyttet i sitt signet. Og endeleg bar Wilhelm Lassens genealogiske samlingar i Riksarkivet et notat om at Lauritz skal ha vært av "tysk" herkomst, hva vel ma bero på en tradisjon. Det må således innrommes at svært taler for at det anførte familieforhold er det riktige. Nar det overfor er antydet at Boye har vært to ganger gift, beror dette på at Lauritz var fodt omkring 1630, på en tid da Boye Frederiksens må ha vært en mann på mellom 50 og 60 ar og hadde barn født i begynnelsen av århundret. Lauritz Boyesen hadde tjenestegjort som skrivar i stattholderens kanselli på Akershus innan han 28/9 1661 blei sorenskrivar i Aker.
                                                                                                               Under 2/5 1665 søkte han om a erholde Vestre Bærum tillagt sitt embete etter avdøde Morten Lauritzen, som hadde fatt kgl. tillatelse til a beholde dette distrikt i 1648, da han frå sorenskrivar i Aker og Bærum blei slottsfoged på Akershus og foged i Aker, hva forsavidt intet hadde vært til hinder for, såså Bærum var kannikegods og i den egenskap ikkje la under slottsfogden. Frå 8/6 1665 var han sidan sorenskrivar i Aker og Vestre Bærum og fikk ved tronskiftet kgl. konfirm. på dette embete 12/9 1670. Da der ingen sorenskrivergard var tillagt embetet, kjøpte han i 1665 den gode gard Riis i Vestre Aker av kjøpmann Lauritz Andersen, som i 1663 hadde ektet borgarmeister Niels Christensen Solgaards enke, Cathrine Paulsdatter, og opsa sin bolig i byen til fråflytting 5/2 1666. Imidlertid var Riis bortbygslet til Sa1omon Hansen, og denne ville ikkje ut av garden, hvorfor sorenskrivaren med "rigens stevning" av 10/2 1666 og påfølgjande ekstrarett på Riis 8/3 etter fikk Salomo doms til a ryddiggjort garden til l4/4 mot a få sine utlagte bygselpenger, 30 rdl., tilbake. Lauritz Boyesen hadde saledes tidlegare vært leieboer i Christiania, men eide dog fast eiendom der. Ved tomtebrev av 19/5 1660 hadde han kjøpt det dengong ubebygde søndre hjørne av Prinsens gate og Store Strandgate, men fyrst etterat hans enke hadde solgt tomten i 1684 til Mathias Hermansen Kirchhof, blei tomten bebygd og utgjer det nuværende Store Strandgate 2b. Omtrent samtidig hadde han også kjøpt gården nr. 1/6, nu inngått i Kirkegaten 10, og tok for en tid bopel her, og denne gard solgte hans enke i 1712 for 500 rdl. til den senere tollinspektør på Bragernes, Tobias Tobiesen.
                                                                                                                Lauritz Boyesen døde på Riis i 1682 og blei 24/8 1682 begravet i Gamle Akers kyrkje i "med alle klokker og den storste"hvilket betegner en fornem begravelse Lauritz Boyesen inngikk to ganger ekteskap ; Gift 1. gang 14/12 1656 i Christiania med Margrethe ]acobsdatter, som blei begravet 18/4 1662 og efter1ot en sønn og to døtrer .Da deres førstefødte son fikk namnet Niels, et namn som ligger helt utanfor slekten, må det etter datidens regler for opkallelse forutsettes at Margrethe har vært enke ved dette giftermål, og at hennes forrige ektefelle bar hatt fornamnet Niels. Det viser sig da også at en Margrethe Jacobsdatter i ekteskap med en Niels Jensen hadde en son Wlllum til dåpen 22/12 1652 i Christiania. Da denne Niels Jensen sidan ikkje forekommer i ministerialboka, og det heller ikkje finnes nogen annen Margrethe Jacobsdatter, må det forutsettes at det er hans enke, som blei gjengiftet med Lauritz Boyesen. Gift 2. gang 27/12 1663 i Christiania med Vibeke Christophersdatter Friis, som var født omkr. 1643 i Ske i Bohuslen og blei begravet 5/6 1721 i Christiania, dotter av sogneprest til Ske hr. Christopher Lauritzen Friis og Maren Christensdatter. Vibeke Friis solgte Riis gard 18/10 1683 til assessor i Kommercekollegiet, senere etatsrad Wilhelm Wlggers. Hun overlevde alle sine fem barn, og da skifte etter henne blei holdt 20/6 1721 i Christiania, var det til deling av buet mellom hennes barnebarn. Etter a ha solgt sine bygardar budde den hoialdrende enke forst hos sin son fogden Lars Riis i Nannestad, men flytte omkring 1715 til et lite hus hun eide i Grubbegaten, som la omgitt av en have. Det blei under skiftet solgt for 252 rdl.
                                                                                                                Hun sat i gode kar, og etter innbuet a dømme har sorenskrivar Lauritz Boyesen nok i sin tid, forinnen det blei skiftet etter ham, hatt et velforsynt hus. Av innbu kan nevnes en ekekiste med syv jernband og lås til verdi 5 rdl., et speil i sort ramme, et firkantet utskaret skrin med jernband, et bord beståande av en tykk, rød stenplate på rund trefot, 3 rdl., en loibenk og to små lave, med lær betrukne stoler ; tre store skilderier og et mindre i sorte rammer har rimelegvis, sidan de kalles store vært nu forsvunne familieportretter og delte også den skjebne sadanne gjerne fikk, a ga for spottpris, 1 rdl. 1 mark. En kvinnesadel til 2 rdl. var et minne frå den tid Vibeke red til byen frå Riis ; store og små Nurnbergertavler gikk for 1 mark. Huset var velforsynt med kopper, tinn og messingsaker, der var bryggekar, øltønne, saltbalje og andre baljer og en del stentøy, og velholdt lin- og sengetøy. En fin fire alen lang drejlsduk med dobbelt breidde blei betalt med 2 rdl. Og ni lerretsserker gikk for 5 rdl. Av den gamle dames garderobe nevnes en sort crepes kjole, 3 rdl., en sort klædeskjole og to av baj, en rød silke nattrøye med gullbaldyring, en s0rt flojlskyse, et sort atlask skjerf, en sort borats (ullent toi) kappe med for verk, 1 rdl., en marsvin muffe og en skinnpels, som gikk for 1 mrk. lO sk. og saledes nok har vært av gammal dato. Da skiftet slutta og buet blei oppgjort 8/12 1721, viste det sig at aktiv'ane androg til 857 rdl. Herav falt 252 på garden i Grubbegaten, 117 på losoret,160 utstod som lån hos den avdøde son, rådmann Christopher Riis, og matte tilsvares av hans barn, og en del var innkommen som arvemidlar etter hennes son, fogden Lars Riis, vis dødsbu netto samtidig blei oppgjort. Den gamle dame efterlot sig ikkje en skilling i gjeld, og fradratt begravelsesutgifter og skifteomkostninger på 122 rdl. blei det soleis 735 rdl. i beholden arv til barnebarna. Da pengeverdien som folge av den Store nordiske krig på den tid var svært høg, vil beløpet svare til omkring 180000 kr. Sorenskrivar Lauritz Boyesen hadde 8 barn, derav 3 av fyrste og 5 av andre ekteskap, og de tok alle tilnamnet Riis etter farens gard i Aker

Jens fekk borgarskap som skreddar i Bergen, 27/4-1640. Han var fødd i Thisted i Danmark

I åra rund 1647 budde dei på Tokvam i Autland, men i 1657 finn me dei på Øvrevoll, der dei betalte skatt av 12 kyr, 3 kviger, 1 okse, 6 geiter, 6 sauer og 3 lam. I 1660 var Ingvard vorten lensmann og dermed skattefri

Dorte arva farsgarden Tørpe på 12 skinn, etter skifte 6.4-1632. Skiftet etter Dorte hausten 1726 var på nesten 1139 rdl, eit uvanlig rikt bu i Vang på denne tida. I dette var medrekna 2 1/2 hud odelsgods for 504 rdl. og 12 skinn i Tørpe for 192 rdl. Gudbrand skulle ha 4 skinn til livaure, medan borna arva 2 hudar i Skogstad til 16 rdl. skinnet, 384 rdl. tilsammen.

Endre var brukar frå 1616 til 1667, for det meste åleine, men i 1645 saman med Andris. Han svara koppskatt for seg, kona, ein son og 2 tjenestejenter same året. I 1642 eigde han 8 skinn her, 2 i Vøvle og 5 i Berge. I 1666 let Endre tinglyse eit odelsskjøyte frå 12.2-1647, frå Eirik Pålson Brunsvoll i Nes i Hallingdal på 1 1/2 skinn i Tveit.

På skifte i 1758 finn me følgjande: Kari Johansdatter enken, Kisti Knudsdtr død 1 kone, Ingeleiv Roarsdatter 30 aar datter, Guro Roarsdatter datter, Anna Roarsdatter datter, Ingebrikt Pedersen Qvigne gift med Anne, Christopher Huusmand Gunvaldsen Øfrevold gift med Guroe,

Enka ette Sokneprest Ove Steen, Kirsten Larsdtr Riis, var gammal og skrøpelig og gav seg i oktober 1718 inn til forsyting for resten av levetida hjå svigersonen, Ingavald. Avtalen var at dei skulle overta Øvre Stele når ho døydde, mot at dei andre borna fekk utbetalt det dei var lovd på skiftet etter faren. Etter krangel med klokkar Anders Gront og Ola Kristofferson Berge, fekk Ingvald medhald i retten 21.10-1720. Men Ingvald fekk ikkje ha garden lengje, for den 14.8.1721 vart han drepen heime. Han vart fyrst hoggen i venstre hånd og deretter stukken i hel av Hans Henrik Urdahl. Kården gikk tvers i hjennom kroppen hans. Ingvard var våpenlaus og retten fann at det ikkje var skjedd av våde. Skiftet etter han blei halde i oktober samme året. Brutto var det på 827 rdl., av det 600 rdl. for dei 10 skinna i garden. Netto vart det 228 rdl. Til frådrag gjekk bla. 9 tønner korn for 18 rdl.. buet eigde noko lausøyre på Tynjo, hos far til Ingvald, og formyndar var presten Leirdal og lensmann Per Person Hjerman på Stødno i Lærdal.

Johannes Erikson var lensmann i Borgund. På skiftet etter kona i 1692 får me eit lite overblikk over eigendommane deira. I Berge, 1 laup ein hud,8ml. I Li ,1 laup,1hud. I Voldo, 1/2 1 laup,4ml. I Tufto, 1 laup,2 ml. I Nese,8ml. I Hillestad 1/2 laup. Husdyrtalet i 1692 var :3 hestar, 22 kyr, 20 ungnaut, 32 sauer, 11 geiter også 13"leigedyr".Johannes arva Berge av far sin.

Randi er syster til Ørjens Tønjum, sjekk dette

Johannes er den fyrste brukaren me veit om på Tørpe, i 1615 eigde han 6 skinn i garden, i 1624 betalte han 5 album i frelse, og eigde 8 skinn i Tørpe. I 1633 betalte han 2 skilling i penningskatt.

Ola gav skjøyte på garden so tidleg som 6.4-1632 til einaste barnet, Dorte. Dette var då ho og Gudbrand gifte seg. Gudbrand og Dorte budde aldri her, men var på garden hans i staden. Sjølv var han brukar til langt ut på 1650 talet. Han betalte koppskatt for seg og kona, og ei tjenestegjenta i 1645. Frå 1647 eigde han heile garden.

Ola hadde Ve frå 1640 til 1675. I 1652 hadde han kjøpt "Valdresgodset" og i 1666 kjøpte han ytterligare frå nokre valdresar. Då han døydde, eigde han 2 pund 15 mrk smør i Ve, og i Grov, 4 skinn, og Grihammar 2 skinn. Netto var buet på 160 rdl. På skiftet i 1676 finn me oppramsa barna, forutan Knudt Grof Walders, og Johanes Kiersten Walders, svogre til Ole.

Ola var brukar og eigar av heile Ve. Han fekk alt etter far sin, og i 1771 fekk han den delen som Eirik Tomason hadde brukt, kalla br.2.

Då Ola fekk garden, sa han seg samd i at mori delte garden i to, og at Ola skulle ha 26 rdl. for dette. Dette var noko dei andre syskini tykte ill om, så det vart krangel i lang tid. Ola vart ikkje rett eigar av det som no vart kalla br,1, før i 1728. I 1732 fekk han tilbud om å kjøpa den luten som This Nagel eigde, og då løyste Ola han ut. Då kona hans døydde i 1742 var buet kun på 37 rdl. Ola var ein still og rolig kar, allikavel hadde ein Ola Einarson hjarta til å slå han med ein stokk "då han sat på naturens vegne"

Tomas fekk bruket i 1748, og hadde det til i 1765, Han gav då sonen halve garden