Amund kjøpte bruk 3 under Midtun i 1787 av Nils Holsæter, bror til kona. Han selde til sonen då han guifte seg i 1793. Det var skifte etter Amund i 1811. Fylgjande er opplista: Brithe Larsdtr enken, Hermund Amundson myndig søn, Ole Amundson myndig søn, Barbra Amundsdtr datter, Siur Larsen Øhren gift med Barbra, Giertrud Amundsdtr 28 aar.

På skiftet etter Erik i 1738 finn me følgjande: Gurie Jensdatter enken, Ole Johansen gift med Giertrue, Synneve Erichsdatter datter, Giertrue Erichsdatter datter, Aagaate Erichsdatter datter.

Fadder på Erik var følgjande: Tomas Øhren,Hans Jørgenson,Tomas Olson,Durdei Tomasdtr og Anne Hau

Me finn Marita som tjenestepike på Naustehagen i Ve i folketelljinga for 1875, ho tente då hjå Gudbrand Toreson Ve

På skiftet etter Ola i 1802 finn me fylgjande: Martha Erichsdatter søster,Sidselle Johannesdatter Kreditor, Ole Aamundsen Midthun gift med Marthe, Lars Erichsen 19 aar bror, Guri Iversdatter enken.

Ola var også ein farande fant; I folketellingi for 1875 finn vi Ola og Ingeborg busette på Grandane som då låg under Hestetun, samman med dei er borna Ola Olson, og Margrete Olsdtr. I folketeljinga for 1900 er det no sakt at Ola er fråverande, han er i Aurland på arbeid; Me finn han under Ramsøy i Aurland, husmann utan jord. Ingeborg og borna Anna, Ida, og Martin bur i farneshagen, under gnr17,br2. Det er anført følgjande for Ola og Ingeborg: " Nyder godt av fattigkassen".......

Ola fekk ein plass under Midtun som vart kalla "Åmundsplassen". Husa som stod der vart oppsette i 1860, i flaumåret. I 1865 finn me soleis Ola og kona no 2, Brita Tolleivsdtr. Ola hadde borni sine Åmund, (i følgje bygdeboka var han daud) Peder, Marita, og Ågot heime. I tillegg var borna til Brita her, (Ho var enkja då ho gifta seg med Ola) nemlig Tomas, og Synneva. I 1875 er det kun dei to yngste som bur heime, nemlig Ågot og Peder I 1900 finn me so Ola buande saman med Ågot, ho har no fått sonen Johan. Ola vart sannsynligvis buande her til han døydde i 1917.

Tomas voks opp på Haugen under Midtun, der faren budde som lærar. I 1865 finn me Tomas som vegarbeidar i Øyra-garden. Tomas reiste til USA i 1870. Stor etterslekt der borte.

I skiftet etter Åmund i 1837 finn me følgjande: Ole Aamundsen søn, gjertrud Aamundsdatter datter, Agothe Olsdatter enken.

Agrim hadde Sælto frå 1650 til ca 1693. Som som mange andre hadde han problem med skattene og i 1685 stod han til rest med 4 rdl. i "kongelige skattar". I 1693 måtte han gje frå seg bygsla på grunn av armod, og ber samstundes om å få sitja fritt på kårsetet "Liaråsen", og at neste brukaren på Sælto hjelper han med å setja opp ei stove der. Enkja Guri er i 1701 kalla "husmann" og bur med borni Lasse og Ola, truleg på Liaråsen.

I 1657 betalte Josef og kona skatt for 1 hest, 15 kyr, 4 ungfe, 1 okse, 9 geiter, 14 sauer, 4 lam, 2 griser.

Sjur betalte 1 dalar i leiglendingskatt i 1563. Eller betalte han odelskatt for 1/2 laup. Det siste var skatt på jord han sjølv eigde. Det kan ha sammenheng med eit jordkjøp han og sonen Tarald, gjer i 1556. Då fekk dei skjøyt på noko i M-Ljøsne av Håkon Jenson Simling og kona Marita Kristensdtr på Simling i Valdres. Etter ordlyden i denne handelen skulle ein tru at dette jord godset tilhøyrde Marita Kristensdtr. Er dette rett må Marita ha vore i slekt med Sjur eller kona hans. Ho kan ha vore ei syster til kona hans.

                                                                                                Alf var den 4 i ein ungaflokk på 10 stykker.Han måtte tidleg ut i arbeids livet og arbeidde som dreng både i Årdal og Valdres.Alf var dreng på Moa leingje og det blir fortald at han var som ein son i huset. Me tek me at Søvrina hadde oppdaga at Alf var byrja med snus, dette likte ho dårlig. Men ei gong dei hadde vore på handling på neset såg ho sitt snitt til å bytta ut snusen med ein dau åleunge. På brua over til moa passa ho på og gjekk føre Alf,ho visste då at han ville lura seg til ein pris. Det blir sagt at dei høyrde skriken til vass då han beit over ålen.
                                                                                                Det gjekk leingje før han smakte snus eller skrå att. Alf var ein ivrig idrettsmann i yngre dagar og var flink både til hoppa og gå skirenn. Eit av arrangemanga var i Hemsedalen og Han, Andor Midtun,Olav og Torvald gjekk då på hoppski over fjellet hoppa og so gjekk dei tilbake att Alf fekk tidleg sansen for jakt og fiske og var ein ihuga friluftsmann. Allerede som 14 åring var han på sin fyrste jakttur og resultatet let ikkje venta på seg.I dei yngre dagane var det laksefiske som opptok han mest.Vi tek med ei historie som Magnhild har fortalt,om ei gong han hadde vore på nattskift.Han henta stonga og drog på fiske med ei gong han kom heim og då Magnhild stod opp og kom ned på kjøkken,fekk ho ikkje opp døra med ei gong.De visste seg då att det hong to store laksar på innsida.Då ho stod og slakta laksane,så kom Alf att med ein tredje.Klokka var då 1/2 8 om morgonen.
                                                                                               Etter at hytta "Grandbu" vart bygd i 1958,vart det slutt på laksefiske og fjellfiske byrja.Her skal eg nevna ei historie frå eg var guttunge,me vakna klokka 1/2 3 om natta av att han og Magnar la ut 163 fiskar på kjøkkengulvet.Alle tekne i indre Mansberg.Ei anna gong kom han og Eldbjørg att frå Mansberg og eg sprang opp og møtte dei.Opp av sekken drog han ein aure på 2,7 kilo !!.Eg lyt og nevna ein episode då han var 76 år gammal.Han drog då til Grønna åleine og på to turar på to dagar fekk han over 60 fiskar,dei fleste på over kiloen. Om jaktturane hans kan det skrivast tjukke bøker !.Særleg om rovajakten.Han hadde bla eit rovahi i Avdalen som han besøkte 5-6 år på rad.Og kvar gong skaut han 4-6 kvelper og hannane,men let tispa få leva slek at han kunne komma att. Men som det ofte går,han hadde vorte for laus i praten og andre folk byrja jakta samme plassen. Skot peingane for rovejakta var eit velkommen tilskudd til husholdninga. Alf byrja på Årdal verk i 1946 og arbeidde fyrst i hallane før han i 61 byrja på målarverkstaden til han vart pensjonist i 1978. Han fekk både gullklokke og 30 årsmedalje for dette

Einar bytte bort Melheim og fekk bruk 1 på Midtun i staden. Det var Jon Rasmusson Åbøle som hadde Midtun, og som ein del av avtalen so vart Brita Einarsdtr, dotter til Einar gift med sonen til Jon, Ola i 1785. Brita var då 42 år og brudgommen 16.

Erik vart ein velstandsmann. På skiftet etter fyrste kona si fekk han på sin part 22 1/2 mrk. smør i Moen og 1/2 laup i Mælheim. På skiftet etter Erik i 1743 sa sonen Einar, at han hadde rett både på Mpen og Mælheim, og spurde stemori, Orlaug om ho var villig til å flytta frå Moen. Dei vart forlikte om at ho skulle ha Mælheim i 10 år, antan ho gifte seg oppatt eller ikkje, og utan å betala bygsel, men ho måtte betala skattane sjølv. Me lyt ta med at Erik var litt av ein doktor. Ein annan Erik, hadde fått eit knivstikk i låret i eit brudlaup, og måtte liggja 12 veker hjå Erik til "kur og pleie". For dette fekk Erik 10 rdl. for "kost og doktorering"

                                                                                               Martin gifte seg med Elsa i 1905 og dei budde fyrst før dei i 1920 flytte inn i nytt hus på granden.Tomten på granden var husmannstomt og ein av vilkåra var lauving til Moagarden..Dei heldt seg med litt husdyr sjølve og hadde bla 20 sauer og 2 griser. Ei tid hadde dei og 1 ku som Torvald fekk tak i. Gras og lauv slo dei der det var ein flekk og Elsa og ungane brukte blant anna bakbakkane til dette. Martin måtte tidleg ut og tena og allerede i 1913 byrja han på Norsk Hydro som annleggsarbeidar,"rallar".Han budde då i brakker som alle dei andre i arbeidslaget. Han synte snart å vera ein dugande tunellarbeidar og vart etter kvart bas på laget etter å ha lært handboring av Per Hillestad
                                                                                               Martin og laget hans vart etter kvart dei beste til å driva tunell for hand, og i 1925 sette dei rekord med 14 cm for dagen.Då den store festen skulle gå av stabelen i Ungdomshuset i 1927 hadde Martin heidersplassen ved høgre sida av sjefen.Under talen nevnte bla Egenes Martin og sa at verdens rekorden for handboring tilhøyrde Martin på granden. Etter tunellarbeidet var ferdig vart det stillstand på fjellet og Martin arbeidde bla. på Øye kraftverk som bas.Her hadde han med seg Alf og Olav . Under arbeid i røyrgate tunellen i mai 1940 vart Martin sjuk og han måtte sendast til sjukehus.Han blei frakta på isen nedover mot Tangen, men døydde ved ankomsten til Lærdal sjukehus.
 

spouse: Hestetun, Elsa Trondsdtr (1886 - 1955)
- m. 1906 in Årdal
----------child: Moen, Alf Martinson (1913 - 1991)

Frå skiftet etter Beretta tek me me litt: Ein del av husdyra vart rekna opp og gjekk til Gjertrud Knutsdtr. som hadde stelt ho dei siste åra. Ellers:" 1 krumsabel, 1 børse, 2 rivenavrar, 1 "tekle" (hoggjern til utholing av skåler ol.) 1 sledenavar, 1 snel, 1 "vengsne"(plogjern til arden), nokre "tryglar", 1 "kaalbøtte", 1 "stronk", 1 jern bakstehelle, 1 "tynslehammar"(for å tynna eggen på ljåen), 1 bomme, 1 kalveklave, 1 smørøskje med lokk. Kledi hennar var: 1 ny vadmelstakk, 1 gammalt snøreliv av "kjøpetøy", 1 svart tunn ditto stakk med overliv, 1 gammel "bleket serk", 1 "hampeserk", 1 hampastakk, 1 blått "Rosthosk forklede", ". Desse vart verdsatt til 3 rdl. 12 skilling i alt.

Det ser ut til at Christopher og kona fyrst budde her i Kroken frå 1668, og dei budde her til 1680. Kring 1680 flytte so Christopher og Øllegård til Hovland, der dei vart buande resten av si levetid.

Nevnt i ein dom i herredagen 6/10-1578 om prestegårder i Venabygd.Sjå NST,band XXII,hefte 3,side 174

Bertel er rådmann i Oslo i 1594,1597,1600,1601; borgarmeistar i Oslo 1604 og 1608, blei utnemnd til lagmann på Oplandene 10/10-1610, fekk avskjed for sjukdom 11/1-1620. Han og Sissel hadde 5 born

Christen Mule blei i 1555 som borgar i Oslo sendt av sine medborgarar, saman med borgarmeistar Trond Jonson til kongen med klagebrev, han hadde ei gjeldsak i 1563, fekk for skader i 7års-krigen, kongens brev på Store og Lille Foss i Aker, datert 25/4-1567, han var då vorten borgarmeistar i Oslo. Fekk for god tjeneste og pengalån til kongen, kongens brev "paa den øde bispegaard" i Oslo, datert 5/5-1579, var fremdeles borgarmeistar i 1585, då han for store tap søkte beneficier for sønnene Thomas, Søren, Christen, og Bertel. Han levde i 1588, men er død før 1594

Gunder fekk hand om Mørkrid i 1639 og freiv så leingje han levde, sidan dreiv Britha fram til 1665, men då hadde sonen Hermund teke over noko frå 1660 og fekk sidan resten. Gunder og Britha hadde 5 born og det er samme ætti som i dag sit på garden

Bernt tok borgarskap i Bergen i 1592. Bernt dreiv stor handel og var ein velstandsmann." I 1618 var han blandt byens mest fremtrædende næringsdrivende og blandt dem borgerskapet valgte til at vareta dets tarv i meget viktige forhandlinger. Han var i 1618 netopp fratraadt tillitsvervet som byens kæmner".Bernt Nagel fekk borgarskap i Bergen, Hordaland 1592. Slekta Nagel har gjennom fleire hundre år spelt ei framtredande rolle i Bergens og Bergensfylka sin personal- og kulturhistorie. Slektsnamnet Nagel (Nagell) finst på 1500- og 1600-talet såvel i Danmark og Sverige som i Tyskland, og namnet i seg sjølv er nok av germansk opphav. Den første ein kjenner med dette namnet i Bergen er at rådmennene i Bergen leiger 24. mars 1445 til 'Hans Nagele stadzens almenning, som Bredealmenning heder,' ovanfor gata frå denne og opp til muren ved St. Nikolai kyrkjegard til å byggja bakarhus, og derfor skal han og ættlingane hans kvar påske gje rådet ei tønne øl i 18 år, dinest 2 pund engelsk kvart år . Om , som tok borgarskap i 1592 og som er den første kjende mannen i slekta, ættar frå Hans Nagel, kan ikkje avgjerast. Men det er ikkje urimeleg at Bernt Nagel har tilhøyrt ei slekt som har vore busett i Bergen før hans tid, og har vore velkjend der. Sambandet hans (og sønene hans) til Indre Sogn kan tyda på, at slekta har hatt tilknytingar med Indre Sogn frå ei tid som ligg lenger attende enn Bernt Nagels. Det kan òg nemnast at , som budde i Indre Sogn, hadde i seglet sitt eit skjold med 3 naglar med spissen vendt mot einannan. Over skjoldet var bokstavane B. N. I eit kongebrev frå 1617 vert , saman med borgarmeisteren i Bergen,Søren Sørensson, pålagd å ikkje gjera urett mot Lisbet Thieller, ei borgarske i Bergen. I 1618 var han mellom dei mest framståande næringsdrivande i Bergen, og var mellom dei borgarskapet valde til å ivareta borgarane si trong i svært viktige forhandlingar med regjeringa. Han var i 1618 nett gått frå stillinga som kemnar i Bergen. Han må vera død etter 1622 då han er fadder hjå Maurits Bostede, og før 22. januar 1635 . Den 14. november 1636 gjev sonen Arent Nagel tilkjenne at han og medarvingane hans har gjeld å innfordra i Trondheim etter hans 'afgangne fader Berent Nagel .'

                                                                                                        Bernt Berntsson Nagel fekk borgarskap i Bergen, Hordaland 30 september 1636. Han vert nemnd i 1635 då han hadde sak med presten Peder Geblesen i Innvik i Nordfjord, då han og dottera Agnete, ikkje ville stå ved at ho skulle gifta seg med Nagel. Saka kom opp for domkapitelet i Bergen i august 1635, der Nagel fekk skadebot for tort og svie. Han vert i ei stemning frå 26. august 1635 om denne saka nemnd som 'unge Berent Nagel, kjøbmand paa Stranden.' Den 30. september 1636 tok han borgarskap i Bergen. Om den ovannemnde saka var årsaka til at han kort etter drog frå Bergen til Indre Sogn,skal vera usagt. I september 1636 var han komen til Indre Kroken, der han overtok drifta av garden. Ein må difor tru, at dei nausta som ved husetakseringa for Bergen i 1645 og er oppført som 'Berent Nagels nøster og 5 søboder med loft offuer som nu siges at være solgt til Stinche Dodt, værdi 1000 daler' gjeld han. Dei var truleg arv frå faren, som det neppe her kan vera tale om. Språkbruken ville då ha ført nausta som 'salig Berent Nagels.' Faren døydde jo før 1635.
                                                                                                        Det var heilt naturleg at Bernt Berntsson Nagel, etter å ha busett seg i Sogn, selde desse buene. Allikevel finn me Berent oppført som skattebetalar i Bergen, formueskatten for 1657 viser verdi av hus og grunn for 600 dalar. Frå han gifta seg med Mette Sørensdotter budde Bernt Nagel på Indre Kroken og dreiv den store garden, samstundes som han samla og styrte anna jordegods i Sogn. Han dreiv handel og var ifølgje si formue og jordegodset sitt ein viktig mann i Indre Sogn. Omlag 1658-1661 var han forvaltar av Kaupangergodset. Etter ei opplysing frå tingboka for Indre Sogn vart det den 24. april 1663 framlagd i retten eit skiftebrev etter Bernt Nagels 'salig hustru,' Mette Sørensdotter, mellom han og barna hans, dagsett Kroken 21. og 22. november 1661. Mette er såleis død på Kroken i 1661.

                                                                                                        Bernt Nagel sat på Kroken til 1663, då han måtte overgje garden til odelsmannen, stesonen Jan Jansson Teiste. Det vart ei trette mellom Nagel og stesonen vedkomande Kroken. Striden vart avslutta med eit forlik i retten den 25. april 1663, der Bernt Nagel fekk utbetalt 100 riksdalar. Forliket er mellom anna underteikna av Bernt Nagel og sonen hans Bernt Berntsson Nagel den unge. I 1675 kjøpte Nagel garden Bruvold i Sogndal, som sidan fekk namn etter han, Nagløyri. Denne garden overlot han til sonen Anders Nagel, som dreiv den inntil faren døydde, då han vart eigar. Dei siste åra av levetida si budde Bernt Nagel i Bergen. Såleis ser ein at han ved eit skøyte, dagsett Bergen den 26. juni 1675, selde ein halvpart i garden Ølnes i Sogndal til Anders Sørensson Heiberg. Skøytet vart tinglest på tinget i Sogndal den 23. april 1677. Det må vera Bernt Nagel som vert gravlagd i Bergen 20. desember 1679, idet ein då kan sjå at det vart ringt til gravferd i St. Maria kyrkja over 'Berendt Nagel.'

Det var skifte etter Maren Andersdtr i 1746, av skiftet ser me følgjande: Lasse Andersen enkemann, Anders Lassesen død søn, Anne Olsdtr gift med Anders, Ole Andersen 7 aar sønnesøn, Lars Lassesen Hilleren myndig søn, Niels Lassesen Myndig søn, Christen Lassesen Myndig søn, Elisabeth Lassedtr død datter, Lasse Olsen 10 aar dattersøn, Elisabeth Olsdtr 9 aar datterdatter, Britha Lassedtr 20 aar datter, Christi Lassedtr 19 aar datter, Ole Opheimshaug gift med Elisabeth

På skiftet etter Synneva i 1717 finn me fylgjande: Olle Olssen søn, Anna Olsdatter datter, Inga Olsdatter datter, Lasse morbror Andersen formynder for barna, Ragnhilde Olsdatter datter, Kirsten Olsdatter datter, Olle Leigreid enkemand.

Vi finn Ola og kona under Asperheim i folketellinga for 1801.Saman med dei er dei to yngste borna Ola og kona tok over Hjelseng etter foreldra hans i 1810. I 1865 finn vi Ola på kår under langrova. Kåret var på 15 kroner året

Sjur og kona hadde Nedre Hjelseng under Asperheim. Sjur var frå Nes i Songdal. Brita var frå Nagløyri i Songdal

Herman var jektesiglar, men eigde og hus på Tangen. Her sat ofte bonde og koparverksarbeidarar og drakk og spela femkort. Det enda ofte med slagsmål. Slik står det i tingboka. Både Herman og kona er ofte nemnde i tingboka, bla. for å kalla gjestgjevar Backe "landløper" og kona for "austlandshora". Herman og kona stevnde Backe for at han hadde skjelt dei ut, og "for at overfaldt hermans kvinde paa Allehelgensdag" Men det gjekk ikkje so bra, for samtidig kom Ola Lægreid og stevna Barbro for at ho hadde kalla kona til Ola for "ljugartæva". Dei trygla på tinget om nåde og slapp med ei bot på 4 rdl. Det siste me ser om Herman er at han pantset jekta si, huset, "item og anden eiendom" til Eskild Loeman i Bergen. Herman er sannsynligvis død i Bergen, og det kan vera vår Herman som er gravlagd 26 januar 1740 "fattig"

Mogens var sorenskrivar og hadde Skjær som skrivargard frå 1645 til 1660. Han var mest kjend for han blei avsatt i embetet fordi han hadde nytta ustempla papir i si embetstjeneste. Dette var det samme som å snyta kongen for stempelavgift og dermed inntekter. Seinare vart han frikjent for dette og gjekk så til sak mot skrivaren og lagretten som hadde dømt han. Det vart forlik og dei som sat i retten måtte lova å "tjena Mogens Nilson i alle måtar". Etter han gjekk av som skrivar, fortsatte han som leiglendingsbonde på Skjær, men han hadde ikkje hug til å betala det han skulda. "Den afsatte skriffer vil aldrig tienden giffue" skriv presten Fanning i manntalet for 1664. I 1685 står han til restskatt på 15 rdl. Mogens stod på god fot med bygdefolket og var ofte sakførar for dei mot "øvrigheten". Han slapp ikkje unna skatten i 1657 og måtte betala for 1 hest, 20 kyr, 2 oksar, 2 kviger, 6 geiter, 12 sauer, 6 lam, og ein gris.

Henrik var truleg fødd i Bergen. Han hadde alt i 1607 teke borgarskap i Bergen,vistnok som kjøpmann, men i 1617 flytte han til Tandla. Han kjøpte garden på samme tid og sat som eigar og drivar levetida ut. Som enkja flytte Mette til Bergen, og der gifte ho seg att med Peder Paasche frå Danmark. Ho og Peder vart buande der til dei begge døydde, Peder i 1648, Mette i 1650. Fyrste gongen me ser garden omtalt er i eit diplom frå 1340. Den vart då kalla Tandre. Eigaren heitte Tore, han eigde noko jord i Kvam i Hafslo som han solgte til ein Endre Bottolfson. Garden er ikkje nemnt i mellomalderen og heller ikkje rekna med blant kongens eigendom. Detta får oss til å tru at den har vore i privat eiga, og mistanka blir bekrefta i ei sak frå 1592. der får me veta at bestefaren til den dåverande brukaren Jens Samsonson, Jens Anderson på Simling i Valdres hadde eigd gaden i heile 1500-talet. Jens Samsonson vann saki og fekk retten på garden.

Anders og Sigrid kom til plassen Endrevollen under Hestetun. Etter at han var død i 1863 finn me Sigrid busett på Osane under Hestetun i folketteljinga for 1865. Ho hadde då borna Erik,Trond, Mari, Anna, Gjertrud, og Olina saman med seg. I tilleg finn me mor hennar, Ingeborg Olsdtr her

På skiftet etter Eli i 1785 finn me følgjande: Bottolph Anfindsen enkemand, Ole Bottolphsen 14 aar søn, Siur Bottolphsen 10 aar søn, Ingerie Bottolphsdatter 22 aar datter, Giertrud Bottolphsdatter 19 aar datter, Lasse Bottolphsen 17 aar søn, Syneva Bottolphsdatter 25 aar datter, Martha Bottolphsdatter 16 aar datter.